การประกอบอาหาร
- Simmering คือ การทำอาหารให้สุกในน้ำหรือการต้ม ใช้ความร้อนไม่ถึงจุดเดือดแต่ความร้อนจะสูงกว่า Poaching ใช้กับอาหารที่ต้องการให้สุกแบบค่อยเป็นค่อยไป เพื่อป้องกันอาหารแข็งและเหนียว การทำอาหารแบบนี้ น้ำที่ใช้ต้มจะมีอิทธิพลต่อรสชาติของอาหารมาก ดังนั้นการทำอาหารชนิดนี้จะต้องมีการปรุงรสน้ำที่จะมาทำการ Simmering ด้วยการใส่เครื่องปรุงรสลงไปด้วย[2]
- Blanching คือ การต้มวัตถุดิบ ไม่ว่าจะเป็นในน้ำ หรือ น้ำมันประกอบอาหาร โดยใช้เวลาเพียงระยะสั้นๆ ไม่ให้อาหารสุกมาก วิธีการนี้โดยมากแล้วจะใช้เพื่อการทำลาย รสชาติ หรือ กลิ่นที่เราไม่ต้องการออกไป[3]
- Poaching คือ การทำอาหารให้สุกในน้ำ ซึ่งมีความร้อนสูงไม่ถึงจุดเดือด ใช้กับการต้มอาหารที่ไม่ต้องการให้สุกแข็งมากเกินไป เช่น ไข่ดาวน้ำ หรือ ปลา[4]
- Sautéing หรือ การผัด คือการผัดอาหารในกระทะด้วยความร้อนสูงน้ำมันน้อยและระยะเวลาสั้น จะมีการคนอาหาร พลิกกลับไปมาอย่างรวดเร็ว[6]
- Pan-Frying คือ การทำอาหารให้สุกโดยทอด แต่การทอดในวิธีนี้จะใช้น้ำมันน้อย ใช้เพียงแค่การเคลือบบนผิวกระทะ ป้องกันอาหารติดเท่านั้น และความร้อนที่ใช้จะต่ำกว่า Sautéing เพราะจะกลายเป็นการทำให้อาหารไหม้ แต่ถ้าใช้ความร้อนต่ำเกินไปจะทำอาหารอมน้ำมัน ดังนั้นการใช้วิธีนี้จะต้องกะความร้อนให้ดีและเมื่อทอดอาหารเสร็จแล้วก็ควรนำกระดาษมาซับน้ำมันออกจากอาหารด้วย[7]
- Deep-Frying คือ การทำอาหารให้สุกโดยการทอดแบบน้ำมันท่วมอาหาร อาหารที่ทอดจะจมลงไปในน้ำมัน[8]
- Broling คือ การทำวัตถุดิบให้สุกโดยผ่านความร้อนจากด้านบนของอาหารโดยใช้ความร้อนสูงมาก เครื่องมือที่ใช้จะมีลักษณะเหมือนกับเตาไฟฟ้า เพียงแต่แทนที่ขดลวดให้ความร้อนจะอยู่ข้างใต้ ก็เปลี่ยนไปอยู่ข้างบนแทน จุดมุ่งหมายหลักของการทำอาหารแบบนี้จะเป็นการทำเพื่อความสวยงามมากกว่า คือต้องการให้อาหารด้านบนมีสีน้ำตาลดูน่ารับประทาน
- Grilling หรือการปิ้งย่าง หรือการทำอาหารให้สุกโดยไม่ใช้กระทะหรือหม้อใดๆอาหารจะได้รับความร้อนโดยตรงผ่านตะแกรงจากความร้อนที่อยู่ใต้อาหาร โดยอาจจะมากเตาแก๊ส หรือ เตาถ่านก็ได้[9]
- Roasting หรือ Baking หรือการอบ คือการทำให้อาหารสุกโดยใช้ความร้อนจากรอบทิศทางภายในตู้ คำว่าRoasting จะใช้กับอาหารคาว ในขณะที่ Baking ใช้กับขนมอบเช่นขนมปังหรือเค้กตามไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ[10][11]
การผัด (อังกฤษ: Stir frying) เป็นวิธีการทำอาหารในน้ำมันและไขมัน ซึ่งเป็นเทคนิกการทำอาหารซึ่งเกิดขึ้นเป็นเวลานานกว่า 2,500 ปีมาแล้ว[1] การผัดในอาหารไทยส่วนใหญ่ได้รับอิทธิพลจากอาหารจีน
มีหลายชนิด
- ผัดไฟแดง เป็นการผัดไฟแรงอย่างเร็วให้ผักสุกและยังคงสีเขียวไว้ได้ ผักที่นิยมนำมาผัดได้แก่ผักบุ้ง คะน้า ผักกูดและยอดฟักแม้ว เป็นต้น
- ผัดกะเพรา เป็นการผัดเนื้อสัตว์ชนิดต่างๆกับพริกขี้หนูและกระเทียมโขลกรวมกันแต่งกลิ่นด้วยใบกะเพรา ปรุงรสด้วยน้ำมันหอย ซีอิ๊วขาว และน้ำตาลทรายเป็นหลัก ถ้าเป็นอาหารทะเล นิยมเพิ่มน้ำพริกเผาให้สีสวย
- ผัดพริกไทยดำ เป็นการผัดที่ใส่พริกไทยดำบุบ รสออกเค็มและเผ็ดร้อน นิยมผัดดับเนื้อสัตว์ที่มีกลิ่นแรง เช่น เนื้อวัว เนื้อนกกระจอกเทศและเนื้อปู
- ผัดเผ็ด มี 2 แบบคือผัดเผ็ดที่ใช้พริกสดและผัดเผ็ดที่ใช้น้ำพริกแกงเผ็ดถ้าใช้น้ำพริกแกงนิยมใส่กะทิหรือนม ส่วนผัดเผ็ดที่ใช้พริกสดจะคล้ายผัดกะเพรา เพียงแต่จะเพิ่มผักอื่นๆ เช่นมะเขือเปราะ มะเขือพวง กระชาย ใบมะกรูด
- ฉู่ฉี่ เป็นผัดเผ็ดที่ใช้น้ำพริกแกงเผ็ดที่เพิ่มเครื่องเทศ นิยมใส่ใบกะเพราหรือใบมะกรูดถ้าใส่น้ำมากจะเรียกแกงฉู่ฉี่[3]
- คั่วกลิ้ง เป็นอาหารผัดของภาคใต้ ผัดน้พริกแกงกับกะทิแล้วจึงใส่เนื้อสัตว์ ผัดให้น้ำแห้ง ใส่พริกไทย ใบมะกรูด กระชาย น้ำพริกแกงประกอบด้วย พริกขี้หนูสดหรือแห้ง เกลือ ข่า ตะไคร้ กระเทียม กระชาย ผิวมะกรูด กะปิ[4]
- ผัดฉ่า เป็นการผัดที่ใช้ไฟแรง ใช้พริกขี้หนู กระเทียม พริกไทย โขลกรวมกัน นิยมเพิ่มใบกะเพรา พริกไทยอ่อน ใบมะกรูดและกระชายเพื่อเพิ่มความเผ็ดและความหอม
- ผัดกะปิ ใช้หอมแดงและกะปิเป็นเครื่องปรุงหลัก แต่บางท้องถิ่นจะเพิ่มพริกไทย นิยมผัดกับหมูสามชั้นและหมึก
- ผัดโป๊ยเซียน เป็นอาหารผัดแบบจีน ใส่เครื่องปรุงทั้งหมด 8 อย่าง เครื่องปรุงที่นิยมใช้ ได้แก่ กุ้ง หมึก หมู วุ้นเส้น เซ่งจี๊ ตับ หมึกแช่ ไข่
การตุ๋น (ฝรั่งเศส: Braiser; อังกฤษ: Braising) เป็นการผสมผสานรูปแบบการทำอาหารโดยใช้ทั้งความชื้นและความร้อน โดยทั่วไปแล้ว อาหารจะถูกให้ความร้อนที่อุณหภูมิสูง และนำไปไว้ในหม้อมีฝาปิดที่มีของเหลวปริมาณไม่คงที่ ทำให้เกิดรสชาติพิเศษขึ้นมา
การจัดตกแต่งอาหาร
พื้นฐานการจัดจาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น